steenveld.be

OPGEMERKT

VERRASSENDE UITSPRAKEN EN BERICHTEN OP HET NET!

Hier vind je het randnieuws rond of weetjes over het toneelwerk van Lévi Steenveld. Meestal zijn het berichten die we al-dan-niet toevallig op het internet terugvonden.

1 maart 2021 "Op&Doek":

Na Schaakmat! wordt nu ook Sanseveria met peper aangeprezen in het Opendoek Magazine.

Viktor en Roza hebben het geheugen van een goudvis en vertoeven al jarenlang in hetzelfde bed, waar ze elkaar pas gisteren voor het eerst hebben ontmoet. Waar ze grootse plannen smeden en wilde dromen koesteren, die ze al even snel weer vergeten zijn.

Klassiek absurd theater waarbij de grootste nonsens, verpakt in hilarische dialogen, leidt tot het eindeloze niets. Maar wanneer andere personages ten tonele verschijnen, transformeert dit gekke nihilisme tot een wervelend en grotesk surrealisme, waarin een apocalyptische toekomst wenkt. Alle denkbare problemen uit onze moderne maatschappij worden ondergedompeld in een bad vol eigenzinnige onzin: armoede, kindermishandeling, gendergelijkheid, klimaatopwarming, vluchtelingencrisis en pandemieën...

Op een wat bizarre manier wordt het publiek - tussen het lachen door - toch weer aan het denken gezet. 'Sanseveria met peper' is onzin die ertoe doet. Voor een groep met tekstvaste acteurs. (VTA)

25 februari 2020 "Knack":

Sanseveria met peper is een absurde komedie, maar het uitgangspunt van deze komedie is al een stuk minder absurd. Viktor en Roza durven immers het bed niet te verlaten uit angst voor al het 'onheil' van de buitenwereld: de crisis, het terrorisme, het klimaat... Dat ook onze jongeren bezorgd zijn over het klimaat wisten we al. Maar dat ze ook echt angst hebben voor hun toekomst - en niet alleen omwille van het klimaat - blijkt uit onderstaand artikel van Ann Peuteman.

 'De jaren dertig? Het zijn de jaren tachtig die terug zijn'

 25/02/20 om 05:00

Veel jongeren zijn bang. Voor hun eigen toekomst en die van de wereld waarin ze leven. 'Zoals wij destijds sidderden voor de Bende van Nijvel, kernoorlogen en zure regen', schrijft Knack-redactrice Ann Peuteman. 'We zouden beter heel goed naar de zorgen van die jonge mensen luisteren.'

'Oud worden? Dat is wel het laatste van mijn zorgen', zegt ze. Haar klasgenoten knikken instemmend. Ik ben uitgenodigd om voor een groep leerlingen verzorging op een middelbare school te gaan spreken over mijn laatste boek. Om hen uit te leggen dat we het hoogbejaarden vaak verschrikkelijk moeilijk maken om te blijven wie ze altijd al zijn geweest.
Maar als ik mijn jonge toehoorders achteraf het woord geef, gaat het gesprek een heel andere kant op. Dat ze net bang zijn dat ze nooit oud zullen worden, zeggen ze. 'Waarom dan?' vraag ik. 'Omdat Trump een Derde Wereldoorlog wil beginnen natuurlijk', zegt een meisje met een kleurige hoofddoek. Hoe de vork precies aan de steel zit, weet ze niet, maar alarmerend is de toestand in elk geval.
'En dan zitten we nog met die besmettelijke virussen, zoals die uit China', zegt iemand anders. Op de sociale media heeft ze gelezen dat er steeds meer van die ziektes onze kant uit zullen komen. Weer instemmend geknik. 'Tegen dat het volgende virus er is, zijn we allemaal al verdronken door de opwarming van de aarde', keelt een meisje met roze haren. 'De kans is groter dat we sterven in een terroristische aanslag dan door het klimaat', poneert een van haar klasgenotes. 'Mijn moeder kent iemand die is gestorven bij de aanslagen in de metro in Brussel. Sindsdien weiger ik nog de metro te nemen - ik loop wel.'
Het gesprek met die meisjes gooit me vele jaren terug in de tijd. Naar de periode dat ik uitvluchten verzon om niet met mijn ouders mee te hoeven naar de supermarkt. Zeker niet na donker en al helemaal niet op vrijdag. De Bende van Nijvel, weet u nog wel.
Net zoals nogal wat jongeren vandaag waren wij in de jaren tachtig behoorlijk bang voor onze toekomst. En net zoals zij vonden we dat de vorige generaties er een boeltje van hadden gemaakt. Destijds hadden we het nog niet over de opwarming van de aarde, maar wel over het gigantische gat in de ozonlaag en de zure regen die in de bodem drong en bomen deed sterven. Wij liepen rond met No Time To Waste op onze T-shirts, vandaag houden klimaatspijbelaars bordjes omhoog waarop staat dat het al vijf over twaalf is. En die Derde Wereldoorlog? Die leek toen, in volle Koude Oorlog, vlak voor de deur te staan. Eén druk op een knop en we gingen er allemaal aan...

7 april 2019 "Knack":

De Israëlische politiek zorgt ervoor dat Schaakmat! razend actueel blijft.

Netanyahu belooft annexatie van delen Westelijke Jordaanoever

 

 

07/04/19 om 01:59 Bron : Belga

 

'Ik zal niet één enkele nederzetting ontruimen. En we zullen er natuurlijk voor zorgen dat we het gebied ten westen van Jordanië controleren', zei de Israëlische premier Benjamin Netanyahu zaterdagavond op de Israëlische televisie.

 

De partijleider van het rechts-conservatieve Likoed zei dat de komende verkiezingsperiode bepalend zal zijn. 'Zullen we in staat zijn onze veiligheid te waarborgen en de controle over het belangrijke gebied Judea en Samaria (de Westoever, nvdr.)? We hebben gezien wat er gebeurd is na een terugtrekking uit de Gazastrook', zei Netanyahu.

 

Als het tot een terugtrekking zou komen, valt volgens hem een 'Gazastrook in Judea en Samaria' te vrezen. Israël ontruimde de Gazastrook in 2005, in 2007 nam het radicaal-islamistische Hamas gewapenderhand de controle.

 

Netanyahu zei dat hij bereikt heeft dat de Amerikaanse president Donald Trump de Golanhoogte erkent als Israëlisch grondgebied. Hij wil nu 'overgaan tot de volgende fase' en de Israëlische soevereiniteit vestigen op de Westoever. Tot nu toe was dat vooral een eis van de ultrarechtse coalitiepartner van Netanyahu. Netanyahu sprak zich in het verleden uit voor de oprichting van een gedemilitariseerde Palestijnse staat.

Israël veroverde in 1967 tijdens de Zesdaagse Oorlog onder meer de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem. Vandaag wonen daar meer dan 600.000 Israëlische kolonisten in meer dan 200 nederzettingen. Onderwijsminister Naftali Bennett dringt er steeds weer op aan grote delen van de Westelijke Jordaanoever te annexeren. De Palestijnen daarentegen willen de gebieden voor een eigen staat Palestina, met Oost-Jeruzalem als hoofdstad.

Israël kiest dinsdag een nieuw parlement. De fusiepartij Blauw-Wit, die een centrumkoers vaart, kan volgens de peilingen de grootste kracht worden in het parlement, nipt voor het rechts-conservatieve Likoed. Blauw-Wit wordt geleid door de voormalige legerbaas Benny Gantz. Maar het is de vraag of Gantz de meerderheid in het parlement achter zich kan krijgen om een regering te vormen.

 

28 januari 2017 "Facebook" en "Youtube":

Teruggevonden op onze eigen Facebook-pagina en Youtube-kanaal. Jawel, maar we vonden het belangrijk genoeg om ook in deze rubriek nog eens te vermelden.

21 januari 2017 "De Standaard":

In zijn tweewekelijkse column in De Standaard legt Europajournalist Paul Goossens de vinger op de wonde. Het artikel verschijnt daags na de wereldpremière van de tragikomedie Schaakmat! 

De prijs die Israël betaalt

Voor één regering kon het Trumptijdperk niet vlug genoeg beginnen: die van Israël. Premier Bibi Netanyahu is nu eindelijk verlost van de sermoenen van Barack Obama en diens minister van Buitenlandse Zaken over illegale nederzettingen die het vredesproces hypothekeren. De hardliners van het Israëlisch kabinet gaan er nu vanuit dat de tweestatenoplossing binnenkort ook publiek begraven wordt en ze de grote, Joodse staat kunnen neerpoten. Een nieuwe, brutale toepassing van ‘het recht van de sterkste’ is in aanmaak. En zoals in de vorige eeuw zal Europa opnieuw de ogen sluiten voor de slachtoffers. Omdat de Palestijnen de ‘slachtoffers van de slachtoffers’ zijn, verliezen ze altijd.

‘Na de Zesdaagse Oorlog van 1967 veranderde Israël in een apparaat dat een ander volk onderwerpt aan gewelddadige Joodse overheersing.’ Nee, dit is geen tirade van een doorgeslagen Palestijn, het is het harde oordeel van een Joodse wijze zionist – bovendien een zeer orthodoxe gelovige – met name Yeshayahu Leibowitz. Al in 1935 vluchtte hij uit Duitsland naar Palestina om er decennialang aan de Hebreeuwse universiteit van Jeruzalem biochemie, neurofysiologie en filosofie te doceren. Toen hij in 1994 stierf, was in hoge politieke en religieuze Israëlische kringen een zucht van opluchting te horen. Staten die hun ziel verloochenen, zijn per definitie allergisch voor kritiek. Voor velen in Israël was Leibowitz het geweten van de natie. Voor het politieke en religieuze establishment was hij een irritante stoorzender. Nog vervelender was dat hij tot de pioniersgeneratie behoorde, strikt in de orthodoxe leer was, onmogelijk van antisemitisme beschuldigd kon worden en dat het ondenkbaar was om hem, wegens staatsgevaarlijke praat, achter de tralies te zetten. Amos Oz noemde hem een van de grootste denkers van onze tijd.

Leibowitz zei waar het op stond. Dat Joodse generaals bevelen gaven om de gevangenen de armen en benen te breken, vond hij schandelijk, maar niet echt verbazend. ‘Generaals die moordenaars zijn, dat komt overal voor’. Echt ongehoord vond hij dat die bevelen werden uitgevoerd, omdat ze, zo luidde het toen, wettelijk waren. ‘Wij gebruiken dus dezelfde argumenten als de onmens Eichmann’, repliceerde Leibowitz. Omdat de meeste Israëli’s het daar niet mee eens waren, vreesde Leibowitz dat zijn volk op weg was naar het ‘judeo-nazisme’. Een behoorlijk geladen begrip, maar Leibowitz, die als Thora-kenner de kracht van woorden kende, gebruikte het bij herhaling.

Onmiddellijk na de Zesdaagse Oorlog van 1967 en de verovering door Israël van de Golanhoogte, de Sinaïwoestijn, de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever ging bij Leibowitz het groot alarm af. De bezetting, waarschuwde hij, was een kanker die de hele Israëlische staat zou aantasten. Omdat Israël de veroverde gebieden wenste te houden, maar de inwoners geen gelijke rechten wou geven, moest dit onvermijdelijk eindigen in onderdrukking en alles wat dat aan obscure en gemene politiepraktijken inhoudt. Begrijpelijk dat officieel Israël ijvert om het gedachtegoed van Leibowitz voor altijd te vergeten. En toch, meer dan twintig jaar na zijn dood blijft hij een ijkpunt. In het nawoord van 'Israël en Palestina. De kaarten op tafel', dat hij samen met Brigitte Herremans schreef, pikt Ludo Abicht een meer dan een halve eeuw oude waarschuwing van hem weer op. ‘De aanpak van het Palestijnse probleem zou de ziel van de Joodse Israëli’s kunnen perverteren.’

In 2017 moet die uitspraak geactualiseerd worden. Die ‘zou’ mag weg. De Israëlische staat en samenleving zijn geperverteerd. Niemand die het scherper aanvoelde dan David Grossman. ‘In verbazend korte tijd’, zei hij in 2007 op de jaarlijkse herdenkingsplechtigheid voor de vermoorde Yitzhak Rabin, ‘is Israël afgezakt tot harteloze wreedheid jegens al wie zwak is, arm of noodlijdend.’ Het was de prijs, aldus Grossman, die Israël betaalde voor het leven in een klimaat van geweld, van bezetting, terreur en angst. Waar Leibowitz jaren voordien voor waarschuwde, was in 2007 werkelijkheid.

Vandaag, een decennium later, is het er alleen maar erger op geworden. In 2007 was er nog een sprankeltje hoop dat Oslo uiteindelijk tot twee staten en pacificatie zou leiden, vandaag getuigt het van kwade trouw en schijnheilige hypocrisie om die illusie nog langer te koesteren. Met een 10 meter hoge en 742 kilometer lange muur, met honderden nederzettingen en de systematische vernietiging van Palestijnse huizen – meer dan 1.000 in 2016 – controleert Israël nu 60 procent van de Westelijke Jordaanoever. Het heeft het voordeel van de duidelijkheid. De zeepbel die Palestijnse staat heette, bestaat niet meer. Israël wou er niet van weten en heeft met volharding en cynisme de voldongen feiten neergezet die de Palestijnen in het beste geval uitzicht op een tweederangsstatuut in een Joodse staat geven. En zelfs dat is voor vele Israëlische fundi’s onbespreekbaar. Ze menen dat het ordewoord van Ben Gourion uit 1948 nog onverkort overeind blijft: ‘Het enige dat wat van de Arabieren van het land van Israël nog verwacht wordt, is dat ze oprotten.’ Zo grof zou Trump het vandaag ook kunnen formuleren.

Paul Goossens.

20 januari 2017 "Het Nieuwsblad": 

Schaakmat! gaat in première en krijgt een week later hoog bezoek: Rudi Vranckx, Brigitte Herremans en Anya Topolski. Ook Montasser AlDe'emeh is er bij.

 

RUDI VRANCKX KAART NA BIJ REYNAERTGHESELLEN

LEUVEN - 

Vanaf vrijdag 20 januari beginnen De Reynaertghesellen aan een nieuw toneelstuk. ‘Schaakmat!’ is een satirische tragikomedie die de draak steekt met het Palestijns-Israëlisch conflict. In Brussel worden immers vredesgesprekken aangeknoopt met vertegenwoordigers van beide partijen. Maar de sfeer van de ontmoeting kantelt snel wanneer blijkt dat de Palestijnse vertegenwoordiger een zelfmoordterrorist is. De titel verwijst naar het schaakspel van politieke verwijten en religieuze symbolen. Niemand draait de hand om voor clichés, leugens of halve waarheden. Ondanks het feit dat het stuk enkele jaren geleden geschreven werd, blijft het brandend actueel. Daarom wordt de voorstelling van zaterdag 28 januari uitgebreid met een tafelgesprek. Daarin zullen Anya Topolski (professor ethiek, sociale en politieke filosofie), Brigitte Hermans (Pax Christi en Broederlijk Delen) en vrt-journalist Rudi Vranckx debatteren. Tickets zijn nog steeds verkrijgbaar via 0494-75.14.93 of www.reynaertghesellen.be. 

1 februari 2015 "Op&doek": 

Het nieuwe stuk Schaakmat! krijgt meteen een lovende recensie van Op&doek.

SCHAAKMAT: EEN POLITIEKE TRAGIKOMISCHE SATIRE OVER DE JOODS-PALESTIJNSE KWESTIE.

De Belgische minister van buitenlandse zaken ontvangt een vertegenwoordiger van Israël en een Palestijn voor een geheime vredesonderhandeling. Door een persoonsverwarring verschijnt er ook een Hamas-terrorist die van plan is zichzelf en de conferentie op te blazen.

 

Met scherp sarcasme en ironie wordt de toestand in de regio en de houding van het westen gehekeld, waarbij de auteur de Israëlische politiek genadeloos afkraakt en de slappe opprtunistische houding van het westen aan de kaak stelt.

 

Toch slaagt hij erin, door hilarische dialogen en situaties, van het wrange thema een onderhoudende en spannende tragikomedie te maken, waar niet alleen politiek geïnteresseerden van kunnen genieten.

 

Een uniek, hedendaags en actueel stuk (AD)

 

21 februari 2014 "Wherevent":

In een nog nooit eerder vertoonde krachttoer zullen Stijn, Sebastiaan en Laurens (alias de Willy Shakers) alle 37 werken van William Shakespeare in 90 minuten de revue laten passeren, met een razende vaart zullen ze alle historische stukken, komedies en tragedies van de bard op een originele manier op het toneel brengen.

26 maart 2010 "HLN.be / DM.be":

Omtrent Goedertier verscheen het verrassend verhaal van een copycat, met de pastoor van Bellegem in de rol van Arsène Goedertier.

Het gerecht in Kortrijk heeft een onderzoek geopend naar Antoon Vandenhende, de 75-jarige priester in Bellegem. Er zijn aanwijzingen dat de pastoor tot tienduizenden euro's verduisterde om zwijggeld te betalen aan afpersers. Die dreigden ermee zijn seksuele avonturen aan de grote klok te hangen. Dat schrijft Het Laatste Nieuws.

Het gerecht kwam de pastoor op het spoor na de aangifte van een diefstal van een kelk uit zijn kerk in december 2008. Opmerkelijk was dat de pastoor pas enkele dagen na de vermeende diefstal het kerkbestuur op de hoogte bracht. De priester en het kerkbestuur riepen via krantenartikels "nuttige tipgevers" op zich te melden. Het relict was voor de geloofsgemeenschap in Bellegem moreel van grote waarde en werd geschat op 8.000 euro.
Oost-Europeanen
Vandenhende kwam korte tijd nadien met een merkwaardig verhaal op de proppen. "De kelk staat te koop in een antiekzaak in Parijs. Oost-Europeanen hebben me dat verteld. Ik kan ze terugkrijgen, maar ik moet daarvoor wel 10.000 euro betalen", beweerde hij. Hij leende geld bij de Dekenale Werken van Kortrijk. De kelk kwam terug, maar was beschadigd.
Nieuwe aangifte
De geestelijke werd in maart 2009 naar eigen zeggen weer slachtoffer van dieven. Hij verklaarde dat ze hadden ingebroken in zijn pastorij en aan de haal gingen met zijn computer en het geld van de collecte voor Broederlijk Delen. In december 2009 meldde hij de diefstal van een een kelk en vier kandelaars. Ook deze diefstal werd door de priester erg laattijdig aangegeven. (belga/kh)

 

7 februari 2010 "Knack blogt":

Knack-dichter en columnist Paul Claes uit zijn lof voor één van de voorstellingen van Shakespeare Verkort, voluit "Het Verzameld Werk van Wllm Shkspr (verkort)".

7 febr. Net zoals minister van cultuur Joke Schauvliege zie ik het liefst amateurtoneel. Vandaag is dat 'Shakespeare verkort' door de Leuvense Reynaertghesellen. (Paul Claes)

2 november 2005 "Theatercentraal.nl":

Onderstaand citaat slaat verrassend genoeg niet op één van de voorstellingen van Ardeense Hesp in 1999 of 2004, maar op de opvoering van "De toevallige dood van een anarchist" (Dario Fo) door De Vrienden van de Dansmuziek in 2005. De gelijkenis is echter zeer treffend.

Het getekende decor van bordkarton lijkt rechtstreeks uit een stripverhaal te komen. Dat het niet alleen een erg aardig toneelbeeld oplevert maar ook nog eens functioneel is, blijkt wanneer er in de loop van de voorstelling een paar hilarische, cartooneske extra’s tevoorschijn komen.